Babam ilkokulu bitirememiş okuma ve yazmayı askerde öğrenmiş bir adamdı Şiir yazmamdan ders kitabı dışında Duatepe Escort Bayan kitaplar okumamdan hoşlanmazdı Bazen yansısı şiddetli olurdu Aslında benim yanlış şeyler yapmamdan korktuğu için bu türlü davrandığını çok sonra anlayacaktım Sevgisini açıkça göstermezdi Bir defa olsun beni okşadığını hatırlamam Aslında Duatepe Escort kendisi de güya bir çocuktu Çok naif bir insandı Demiryolu çalışanıydı Yirmi yıllık eğitim hayatımda bir sefer olsun okula gelmedi Benim fikirlerimi hiçbir vakit önemsemedi Neler yaptığımı asla anlamadı Bana Escort Duatepe karşı son derece anlayışsız davrandı Lakin hiçbir vakit dinî telkinde bulunmadığı üzere namussuzluğu onursuzluğu ve hırsızlığı dolaylı da olsa telkin eden bir kelam söylemedi Babamla asla açık bir irtibat kuramadık Ona hiç bir vakit ulaşamadım Kendimi ona anlatamadım Buna rağmen on kişilik bir aile olarak fakirdik fakat hoştuk
İlkokulu bitirdikten sonra beni halk ortasında çırak okulu olarak bilinen devlet demiryollarına bağlı meslek okuluna göndermek istiyordu Ona nazaran dört yıl olan bu okulu bitirirsem lokomotif teknisyeni olarak erken yaşta hem uygun bir mesleğim hem de uygun bir maaşım olacaktı Meğer benim hayallerim vardı ve arkadaşlarımla birlikte olağan ortaokula gitmek istiyordum Çırak okuluna gitmektense ölürdüm daha düzgün Esasen babam her akşam konuta kara tren kokusu ve yağ lekeleriyle geliyordu Bir de ben ona benzemek istemiyordum Hem nasılsa buralardan gidecektim Bir sabah babam kocaman eliyle bileğimi kelepçe üzere kavrayarak çırak okuluna kayıt yaptırmak üzere meskenden çıkardı Çok korkuyordum O halde mahalleden geçerken artık kendimi buralardan koparılmış biri olarak görüyordum Babam kaçabileceğimi düşünerek bileğimi hiç bırakmıyordu Rayların ortasından yürürken ilerdeki üst geçidin ötelerindeki çırak okulunun kirli gri binası görünmeye başlamıştı Önünde ve yanında lokomotifler vagonlar duruyordu Artık düşünüyorum da Nazilerin Yahudi toplama kampına benziyordu Bir orta yanımızdan geçen bir trenin gürültüsüyle babamın bileğimi kavramış olan elinin gevşediğini hissettim Kolumu süratle çekip elinden kurtuldum ve rayların ortasından kaçıp gittim O gece konuta dönmedim zira güzel bir dayakla karşılaşacağımı biliyordum O geceyi nerede geçirdiğimi hatırlamıyorum Sabah babam işe gittikten sonra konuta girdim Annem babama söylene söylene bana kahvaltı hazırladı Kahvaltı yaptıktan sonra meskene en yakın olan ortaokula gittim Bir öğretmene kayıt yaptırmak istediğimi söyledim O da kayıt yaptırabilmek için velimin gelmesini söyledi Velimin gelmesinin mümkün olmadığını kaydımı kendim yaptırmak zorunda olduğumu anlattım O halde babamın ve benim nüfus cüzdanlarımızı getirmeliydim Getirdim Şimdi on iki yaşındaydım Yıl 1962 ydi Ortadan geçen otuz yıl sonra 1992 de babamın Toros dağlarında bir yayla meskeninde öldüğü haberini alınca gittim Babamın konutundan ayrılalı yıllar olmuştu Artık o bir sedirin üstünde beyaz bir çarşafın altında hareketsiz yatıyordu Çarşafı kaldırdım Gündelik kıyafetiyle küskün bir ırmak üzere uzanmıştı Gömleğinin cebinde sadece benim adım ve adresim olan bir kart vardı
Uzak ve Eski isimli kitabımda yer alan bu şiiri tahminen de bu tıp yaşantıların tortulaşması sonucu yazmışımdır
GÜLÜN PRENSİBİ
dağa çizilmiş fotoğraftır
bir çocuğun babası olmak
yakından bakınca anlaşılmaz
uzaktan belirli eder kendini
taşrada yalnız yaşamaktır
bir çocuğun babası olmak
atlarla çarşıya girince köylüler
upuzun bir turna katarı
sonbaharın altını çizer
radyoda uygun bir istasyon aramak
aynanın önünde yılları tortusunu taramak
daima birebir kolda açmaktan yorulmak
öbür nedir bir çocuğun babası olmak
gülün unsurudur vaktinde solmak
Çoğumuzun devletle olan ilgisi de biraz benim babamla olan ilgime misal Anlayışsız uzak soğuk ilgisiz yabancı bir bağlantı davranışının biçimlendirdiği bir alaka Güvensizliğe dayanan bir devlet yurttaş bağlantısı Yurttaşına en ülkü olanı vaat edip en berbat olana razı olmasını isteyen bir bağ Elbette babamla benim münasebetimizi devletle yurttaş alakasından ayıran çok değerli bir fark var Babam öldüğünde cebinden benim adımın yazılı olduğu bir kartın çıkması gerçekte bana açıklayamadığı bir sevgisi olduğunu gösterir Meğer devletin cebinde yurttaşların isimlerinin yazılı olduğu kartın çıkması hiç de tekin olmayan bir sürecin habercisidir Bir borcun tahsili bir duruşmanın tebligat evrakı sonuçlanmış bir icra davasının metni üzere Şu da kıymetli bir fark Kendi bildiğini okumak isteyen babamın elinden kaçıp kurtulma bahtım varken istesek de istemesek de kendi bildiğini okuyan devlet baba nın elinden kurtulma bahtımız pek fazla yoktur İşte devlet baba bunu bildiği için gırtlağımızı sıktıkça sıkar Meğer ta iki bin beş yüz yıl evvel devleti baba olarak gören Platon bile kimi mevzularda daha geniş ufukluydu Örneğin çocukların eğitiminde müzik ve edebiyatı birinci sıraya koyuyordu Ancak buna rağmen doğuştan savaşçı olarak kabul ettiği insanların evlilik tercihlerini devletin yetkisine bırakıyordu
Şunu da belirtmeliyim ki babamın uyguladığı şiddet ile devlet baba nın uyguladığı şiddet ortasında da şiddetli bir ara var Bir defa devletin şiddet ile ilgisi yurttaşları kendi standartlarına uyumlu yapmak için uyguladığı sistemli düzenekler bütünüdür Halbuki babam hiçbir vakit ailesini kendine tabi olarak görmemiş kendini ailesine tabi olarak görmüştür Bu nedenle babamın bize sadece şiddet uygulama emeliyle oluşturduğu rastgele bir sistemli sistemi yoktu Denebilirse lakin gerektiğinde tokadını ya da tekmesini kullanırdı Olmadı küfrederdi Bunun için de bir bütçe ayırması silahlar biriktirmesi binlerce insan görevlendirmesi gerekmezdi
Babamı bir bahiste ikna etmem için evvel annemi ikna etmem gerekirdi Gerisi kolaydı Sevgisini sıcaklığını yufka yürekliliğini hiç çekinmeden cömertçe gösteren annemi ikna etmem babamı en karşı çıktığı bahislerde bile ikna etmem için kâfi de artardı bile Halbuki devlet babayı ikna etmek için bu türlü bir güç yoktu Yoksa var mıydı Devlet ana dediğinizi duyar üzereyim Tamam benim anam ile devlet ana yı karşılaştırma konusunu öbür bir yazıya bırakalım